Jeetje, wat vliegt de tijd. Onze kleine baby is inmiddels veel minder fragiel en het fijne breekbare lijfje heeft plaatsgemaakt voor spek en plooien.
Waar ik voor de geboorte zo bang voor was, bleek niet nodig. Geen herhaling van 9 jaar geleden, geen postnatale depressie. Geen lange trajecten bij het EMC en geen medicijnen. Maar ongeschonden door de strijd ben ik ook niet gekomen.
Paniekaanvallen, hyperventilatie, duizelingen en daar bovenop een virus in mijn evenwichtsorgaan hebben mij bezig gehouden. Het waren pittige maanden, waarbij er ergens in mijn hoofd een nieuw pad is aangelegd. En dat pad zorgt ervoor dat ik vaak, heel vaak helaas, om de havenklap duizelig ben. Gelukkig kan ik inmiddels wel weer alleen de oudste naar school brengen, boodschappen doen en ben ik zelfs naar de kapper geweest.
Zelfvertrouwen, daar draait het om voor een snel herstel. Helaas kan ik dat nergens kopen en ploeter ik voort. Het gaat nu soms twee dagen goed!! Gevolgt door vijf rotdagen. Ook rust zou goed zijn, maar hé, ik heb net een prachtige dochter gekregen. Lekker slapen zit er voorlopig niet in. En daarbij heb ik een zoontje van negen die op dit moment meer aandacht dan ooit nodig heeft.
Maar al met al, gaat het in verhouding met negen jaar geleden, eigenlijk super goed. Ik ben blij met mijn kleine meid en dat is toch wel het belangrijkst.
Vind ik leuk:
Like Laden...